
Ok, cukup sudah mukadimah itu...kali ni nak bercerita pasal kucing. Ntah kenapa, hati terasa rindu nak membelai kucing. Sejak duduk bujang di KL, aku dah tak bela kucing. Antara sebabnya...
1. duduk di rumah flat, jadi agak susah nak bela kucing, orang akan complaint.
2. aku sibuk dengan keja, tak tentu masa, kejap2 syif pagi, kejap2 syif petang paling parah jika full syif, agak kesian bagi seekor kucing, takde masa untuk bermanja secara esklusif dengan tuannya.
3. makan aku pun tak cukup, macam mana nak bela kucing....



Setibanya di rumah...part paling seram skali...aku bawak masuk kucing tu dengan perasaan yang sangat berdebar2...sembunyi kan kucing dalam beg...dengan gerakan slow motion aku pergi kat mak, and cakap...
"mak, la nak bela kucing boleh, ada kucing takde mak dia...la jumpa kat skola agama tadi" mak yang sedang sibuk buat keja, pandang muka aku. Aku terasa sungguh ngeri, apa je yang kuar dari mulut mak time tu, aku redha...dalam gerakan slow motion gak, mak bukak mulut nak bercakap, mata aku dah terkecik2 takut kena marah... "boleh, tapi kena janji, jangan biar dia berak sepah2, kalau dia berak kat mana2, awak kena bersihkan cepat2, awak kena bagi dia makan, jangan kencing merata2...bla bla bla this and that" ~banyak sangat mak cakap, aku pun dah lupa~ aku terus tersengih macam kerang busuk "thanks mak, la sayang kat mak" sebenarnya perkataan thanks mak je, la sayang mak tu...aku sebut dalam hati...mak aku masa zaman aku muda remaja dulu...garang wo...aku nak tunjukkan rasa kasih sayang pun tak berani...aku tulis diari je...(woi, cepat lah citer) ~baiklah~~
Sejak hari tu, aku pun bela seekor kucing yatim piatu, yang bermata biru. Aku bagi nama dia "Mimi" tak kelas langsung nama kucing aku...tapi suka benar dia berak belakang gobok (almari) tv mak aku tu...jenuh la jugak aku membersihkan nya...dan dari Mimi...aku mendapat banyak kucing yang lain...antaranya...korang try sebut dalam 1 nafas (dah rupa nak bernikah plak) merkat, cutie, soonie, moorat, cik siti, bekam, togepi, summer, dempak, kechek, kenit, erm...apa lagi nama diorang eh...aku pun dah ingat2 lupa...tapi apa yang pasti...kucing belaan ni...dah nak dekat sampai 36ekor aku bela dalam 1 masa. Dan bila aku dapat sambung Diploma, abah buang semua kucing kat pasar...sebabnya...lepas aku sambung blaja...takde orang nak jaga mereka2 itu, takde orang nak bersihkan taik2 kucing semua. Mak kata, orang semua mengaku kucing masing2...tapi tak nak bersihkan taik kucing...
Dan sekarang, aku hanya mampu bela kucing ni je....
Oklah, anakku Nur'ain dah mula menangis...mau stop disini...lainkali tulis lagi... (ntah bila la tu) ~woi, diam la~~
