Saturday, 22 January 2011

Cerita Pasal Kucing

Erm...kalau ikutkan...tiap - tiap hari nak update blog,nak tulis semua yang aku rasa. Banyak sangat merangka - rangka tiap cerita dalam fikiran...tangan terasa sangat gatal untuk menaip tiap - tiap apa yang dirangkakan itu...tapi, tiap kali terasa nak menulis ada saja halangan nya...takpela, tanggungjawab harus didahulukan sebelum kehendak sendiri...

Ok, cukup sudah mukadimah itu...kali ni nak bercerita pasal kucing. Ntah kenapa, hati terasa rindu nak membelai kucing. Sejak duduk bujang di KL, aku dah tak bela kucing. Antara sebabnya...

1. duduk di rumah flat, jadi agak susah nak bela kucing, orang akan complaint.
2. aku sibuk dengan keja, tak tentu masa, kejap2 syif pagi, kejap2 syif petang paling parah jika full syif, agak kesian bagi seekor kucing, takde masa untuk bermanja secara esklusif dengan tuannya.
3. makan aku pun tak cukup, macam mana nak bela kucing....

Sebenarnya, aku start bela kucing masa umur aku 15tahun. Ada sesetengah orang kata, agak lambat untuk ada haiwan jagaan, tapi aku pedulik apa. Sebenarnya, dari kecik lagi memang teringin nak bela haiwan belaan, tapi disebabkan emak sangat garang...mak tak benarkan sape2 pun membela haiwan, tak kisah lah samada kucing, arnab, ikan mahupun semut laga.

Jadi, masa umur 15tahun, aku belajar kat skola agama, kat Masai. So masa nak balik dari skola agama tu, tengah tunggu makcik yang biasa bawak keta tu, ada sekor kucing ni, duk meleser2 kat tepi aku...kecik lagi...besar tapak tangan. Aku usaha gak cari mak kucing tu, tapi tak jumpa. Last - last aku main2 ngan dia sementara makcik tu datang. Aku suka sangat tengok kucing tu, mata dia biru. Wow!!Kucing mat saleh kah ini (masa tu tak tau lagi, kebanyakkan anak kucing mata kaler biru).

Tengah syok layan kucing tu, makcik tu pun sampai, aku letak kucing tu dalam pagar skola, sambil cakap dalam hati ~jaga diri baik2 ye kucing, kakak nak balik. Panjang umur, esok kita jumpa lagi, kakak bawak ikan goreng ye~ tapi kucing tu kejar aku. Aku kuar balik keta, letak balik dalam pagar, sambil cakap lagi ~jangan lah ikut kucing, nanti mak kakak marah, kita jumpa esok ye~, aku cepat2 lari naik keta. Kucing yang sangat nakal itu berlari2 gak kejar aku. Maybe makcik keta tu dah penat tunggu aku main kejar2, makcik tu cakap "amik jelah kucing tu naik keta, bawak balik umah". Maybe jugak makcik tu tak paham, bukan aku tak nak bawak naik...tapi aku takut mak aku marah...tapi aku berani kan jugak...bawak balik...

Setibanya di rumah...part paling seram skali...aku bawak masuk kucing tu dengan perasaan yang sangat berdebar2...sembunyi kan kucing dalam beg...dengan gerakan slow motion aku pergi kat mak, and cakap...
"mak, la nak bela kucing boleh, ada kucing takde mak dia...la jumpa kat skola agama tadi" mak yang sedang sibuk buat keja, pandang muka aku. Aku terasa sungguh ngeri, apa je yang kuar dari mulut mak time tu, aku redha...dalam gerakan slow motion gak, mak bukak mulut nak bercakap, mata aku dah terkecik2 takut kena marah... "boleh, tapi kena janji, jangan biar dia berak sepah2, kalau dia berak kat mana2, awak kena bersihkan cepat2, awak kena bagi dia makan, jangan kencing merata2...bla bla bla this and that" ~banyak sangat mak cakap, aku pun dah lupa~ aku terus tersengih macam kerang busuk "thanks mak, la sayang kat mak" sebenarnya perkataan thanks mak je, la sayang mak tu...aku sebut dalam hati...mak aku masa zaman aku muda remaja dulu...garang wo...aku nak tunjukkan rasa kasih sayang pun tak berani...aku tulis diari je...(woi, cepat lah citer) ~baiklah~~

Sejak hari tu, aku pun bela seekor kucing yatim piatu, yang bermata biru. Aku bagi nama dia "Mimi" tak kelas langsung nama kucing aku...tapi suka benar dia berak belakang gobok (almari) tv mak aku tu...jenuh la jugak aku membersihkan nya...dan dari Mimi...aku mendapat banyak kucing yang lain...antaranya...korang try sebut dalam 1 nafas (dah rupa nak bernikah plak) merkat, cutie, soonie, moorat, cik siti, bekam, togepi, summer, dempak, kechek, kenit, erm...apa lagi nama diorang eh...aku pun dah ingat2 lupa...tapi apa yang pasti...kucing belaan ni...dah nak dekat sampai 36ekor aku bela dalam 1 masa. Dan bila aku dapat sambung Diploma, abah buang semua kucing kat pasar...sebabnya...lepas aku sambung blaja...takde orang nak jaga mereka2 itu, takde orang nak bersihkan taik2 kucing semua. Mak kata, orang semua mengaku kucing masing2...tapi tak nak bersihkan taik kucing...

Dan sekarang, aku hanya mampu bela kucing ni je....


Oklah, anakku Nur'ain dah mula menangis...mau stop disini...lainkali tulis lagi... (ntah bila la tu) ~woi, diam la~~

Wednesday, 5 January 2011

Sekolah oh Sekolah

Entah macam mana tergerak hati plak nak tulis pasal sesi persekolahan ni... Maybe sebab sesi persekolahan tahun 2011 dah bermula, yang mana aku pun tak perasan budak - budak dah naik sekolah, maklumlah...anak belum lagi bersekolah :)

Maybe disebabkan wall post oleh salah seorang makcik aku, dia bercerita pasal anak bongsu dia, merangkap adik sedara aku, baru masuk darjah 1.

So, aku rasa tergedik plak nak tulis pasal masa aku baru masuk sekolah darjah 1 dulu. Memandangkan aku adalah seorang budak yang agak aktif dan lasak, aku confirm memang aku tak nangis masa aku baru masuk darjah 1 dulu. Member yang duk sebelah aku, siap2 mak dia masuk dalam kelas, pujuk dia...sebab dia nangis beriya sangat, sampai cikgu pun tak boleh nak handle. Part yang paling best, bila mak dia cakap "tengok kawan awak, tak nangis pun" ~confirm lah 'kawan awak' tu merujuk kepada aku~ sebab aku duk sebelah dia. Then mak dia tanya lagi, "ibu ngan ayah tak tunggu ke?" nak je aku jawab, "tak macho la makcik, main tunggu - tunggu ni" tapi seingat aku, aku tak jawab macam tu,aku cuma geleng2 kepala sambil buat muka yang sangat cute, sebab makcik tu puji aku melambung - lambung, sampaikan anak dia menyorok bawah kerusi sebab tak tahan dengar mak dia puji anak orang lain ~ok...baiklah, yang ini tipu~. Sebenarnya, bukannya aku tak suruh abah atau mak tunggu aku kat sekolah macam anak2 orang lain, aku pun tak terlepas dari perangai gedik mintak berteman segala tu...cuma mak aku warning, "kalo nak jadi anak yang pandai, jangan nangis bila masuk kelas nanti, malu tau. Lagipun, Zila kan dah jadi kakak..."~perasan aku time ni kembang kuncup, maklumla, boleh la aku berlagak ngan adik aku,hey...masa kak ila darjah 1, tak nangis tau~ Alahai, eksennya aku, padahal memang semua jenis adik beradik aku mental sangat kental, mana tau nangis kat sekolah, tak rock langsung la..

Apa yang aku ingat masa aku baru masuk darjah 1, ntah kenapa kepelikan datang menyerbu kotak pemikiran aku, sebab masa cikgu suh tulis A,B,C,D & E... semua huruf aku tulis sket punya cantik, kecuali huruf E...


Ini gambar 'E' yang sebenar...


E
-
-
-
-
-
Hah! Amik kau, gelak besar mak ngan abah aku. Eh..eh..nama aku pun ada huruf 'E' la...benci nya nak tulis huruf tu.

Pastu,yang paling aku ingat, aku pakai pinafore sampai aku darjah 5. Hey! Kenapa sampai darjah 5 je?? sebab, pertengahan darjah 5, aku pindah sekolah, dan...semua budak kat sekolah tu,takde sorang pun yang pakai pinafore, jadi aku malu...aku gi sekolah, pakai baju kurung tak pakai tudung...wah...malu lagi...budak sekolah tu semua pakai baju kurung dan bertudung.


Harap maklum, ni bukanlah rupa aku yang sebenar.

Sebenarnya, alam persekolahan sangat seronok. Tak payah nak pikir duit tak cukup, nak bayar bil internet, api, air, sewa rumah, loan keta, loan study, duit makan, diapers anak... apa yang perlu buat, bangun pagi, mandi, pakai baju skola, breakfast, tadah tangan mintak duit belanja, salam mak, abah, pakai kasut, jalan kaki @ tunggu bas sekolah, bising2 dalam bas, sampai sekolah, masuk perhimpunan, nyanyi lagu Negaraku, lagu Negeri Johor, lagu Sekolah, baca ikrar pelajar, doa dan terus masuk kelas, blajar. Tak susah jadi student, tapi masa kita jadi student, kita semua sibuk cakap "kan seronok kalo dah keje..." kalau ada kanak - kanak dibawah umur 18tahun baca blog ni, percayalah...keje tak seronok...sekolah paling seronok skali. Kalau failed exam pun, paling2 kena beleter 3jam, esok ceria balik...kalau nakal pun,paling2 kena rotan kat montot...2-3hari ilang la sakitnya....tapi kalau keja......tanya lah kat mak abah korang sendiri... :) hahahhahaha banyak plak aku merapu kali ni, dah la...nak gi buat sandwich, kang tak berduit aku :) babai....